Türkçede sıkça duyduğumuz deyimlerden biri de “tası tarağı
toplamak.” Bu deyim, bir yerden temelli gitmek ve geriye iz bırakmamak
anlamında kullanılır.

Peki, bu deyimin nasıl ortaya çıktığını biliyor muydunuz?

Halk arasında genellikle seyyar berberlerin zabıta
gördüklerinde tas ve tarağını toplayıp kaçmasına dair bir efsane olarak bilinse
de, bu deyimin ardında daha derin bir hikaye yatıyor.

İskender Pala’nın aktardığına göre, bu deyim bir dilenci
öyküsüne dayanıyor…

“TASI TARAĞI TOPLAMAK” TABİRİNİN KÖKENİ

Bağdat’ın tanınmış dilencisi Abbas Oş, yıllar boyunca şehre
ait bir sima haline gelmişti. Dilenciliği mevsimlere göre şekillendiren Abbas,
kendi kurallarına sadık kalarak bu zor mesleği sürdürüyordu.

Bir Ramazan gecesi, hamamda genç bir dilenciyle karşılaştı.
Genç dilenci, Abbas’tan dilenciliğin sırrını öğrenmek istemişti.

Abbas, ona
dilenciliğin üç altın kuralını verdi: “Bir, her nerede olursa olsun istemeli; iki, her
kimden olursa olsun istemeli; üç, her ne olursa olsun istemeli.”

Genç dilenci, bu kuralları duyduktan sonra hemen Abbas’ın
yanına gidip bir şeyler istemek istedi. Ancak, Abbas kendi durumunu
hatırlatarak ona yardım edemeyeceğini belirtti.

Genç dilenci, ikinci kuralı
hatırlatarak herkesin yardım edebileceğini söyledi, fakat Abbas’ın verebileceği
bir şey yoktu.

Son olarak, üçüncü kural olan “her ne olursa olsun
istemeli” kuralı devreye girdi. Bu kural, Abbas’ın yalnızca sahip olduğu
tas ve tarağını dilenciye vermesi gerektiğini işaret ediyordu.

Bugün dilimizde sıkça kullanılan “tası tarağı toplamak”
tabiri, aslında bu yaşanan olaydan gelmektedir.